Taniec terapeutyczny

może być wspomagany różnymi technikami, które to wybierane są na podstawie potrzeb konkretnej grupy, a także na podstawie zamierzonych celów do jakich mają prowadzić zajęcia. Nazwy technik z jakich korzystam na swoich zajęciach wymienione są poniżej wg alfabetu:

Edukacyjna Kinezjologia – nauka konkretnych ruchów ciała, które rozwijają pracę mózgu. Edu-K wspomaga proces uczenia się u dzieci, a u dorosłych podwyższa proces wykorzystania ich potencjału umysłowego. Ruchy, o których mowa wykorzystane są oczywiście w tanecznych ćwiczeniach i łatwych choreografiach.

Masaż Dotyk Motyla– delikatny bio-energetyczny masaż, który uspokaja, relaksuje, uczy dzieci delikatnego dotyku pełnego miłości. Można stwierdzić, że dotyk jest jedną z pierwszych ludzkich potrzeb, zakorzenionych w człowieku od początku jego życia. Udowodniono, że w trakcie takiego masażu wytwarza się oksytocyna tj. hormon miłości, który wyzwala poczucie bliskości i silne przywiązanie (dla obu stron jednocześnie- zarówno masującego jak i masowanego).

Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne ma na celu rozwijać świadomość ciała i świadomość otaczającej nas przestrzeni, usprawnia ruchowo oraz pozwala nawiązywać bliski kontakt z innymi uczestnikami zajęć za pomocą ruchu i dotyku. Ruch rozwijający to system ćwiczeń -zabaw-relacji, który wpływa stymulująco na rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka. (Bogdanowicz, 2005, s. 9)

Muzyczna pedagogika zabawy – radosna ekspresja muzyczna wyrażona w postaci ruchu, tańca, dźwięku, śpiewu, gry na instrumentach, odgrywania ról, pozwala dziecku wyrazić siebie w sposób muzyczny, kształtuje postawę otwarcia na muzykę i radości potrzebnej do wspólnego muzykowania. (Bissinger-Ćwerz, 2007, s.11)

Radosna kinezjologia to ćwiczenia wykorzystujące i rozwijające naturalną potrzebę ruchu, szczególnie u dzieci. Ćwiczenia Radosnej kinezjologii wpływają na rozwój fizyczny, emocjonalny i intelektualny, na doskonalenie umiejętności szkolnych i społecznych, na lepszą jakość i dynamikę działań.
(źródło: http://www.eduksiegarnia.pl/radosna-kinezjologia-p-777.html )

Reminiscencja – odwoływanie się do przeszłości uczestników poprzez umożliwienie im wypowiadania się na temat poszczególnych zajęć ( zawód, rodzina, ważne wydarzenia życiowe, najlepsze wakacje w życiu itp.). Sprzyja to otwarciu się na świat zewnętrzny i nawiązaniu z nim lepszego kontaktu. Uczestnicy uświadamiają sobie, że ich opowiadania są wartościowe, ciekawe, czasami zabawne, z których niejednokrotnie płyną edukacyjne korzyści. Reminiscencja zwiększa samoocenę i pozwala skonfrontować własne doświadczenia z przeżyciami innych osób.

Tańce w kręgu – tańce składające się z kilku prostych kroków, które uczestnicy wykonują w kręgu, dla poczucia wspólnoty.

Taniec kreatywny sprzyja twórczości i pamięci ruchowej. Uczestnicy zajęć zachęcani są do użycia swojej wyobraźni i ruchowego potencjału, by tańczyć swobodnie, bez narzuconej choreografii. Nauka odbywa się za pomocą poznania pewnych możliwości ruchowych takich jak wykorzystywanie przestrzeni, kierunków i poziomów w tańcu. Uczestnicy następnie sami decydują jak się poruszają wykorzystując poznane sposoby tańca.

W przypadku zajęć dla dzieci poruszających się już samodzielnie taniec kreatywny pozwala coraz lepiej poruszać się w przestrzeni, lepiej czuć swoje ciało i jego relacje z otoczeniem, stanowiące bazę dla komunikacji i poczucia wewnętrznej równowagi. Taniec kreatywny pozwala wyrazić w ruchu swoje emocje, rozluźnić mięśnie, aktywnie odpocząć!

Taniec na siedząco poprawia krążenie krwi, koordynacje ruchów ciała, usprawnia pracę rąk i nóg. Taki taniec nie wymaga dużego wysiłku dzięki czemu mogą go uprawiać osoby mające problemy z poruszaniem się. Taniec na siedząco jest świetną zabawą, dzięki której wydziela się hormon szczęścia i poprawia to samopoczucie uczestników.